Mijn jaren in de 6de klas en de latere groep 8.

Midden jaren 70 kreeg ik van meester Eijck voor 't eerst 'n 6de klas. Ik zat toen in 't noodlokaal, dat op de bovenste speelpaats stond. Ik kreeg te maken met schoolkeuzes maken voor 't vervolgonderwijs, intelligentietesten door ene Jennee uit Weert. 't Onderwijs werd voor 't eerst echt serieus. 4 Keer per week huiswerk. Op maandag Samsom-dictee en werkwoordspelling, 's dinsdags begrijpend lezen, op donderdag grammatica en de vrijdag was gereserveerd voor 't cijferen. 't Huiswerk werd na school besproken, dat duurde 'n half uur. Voor de leerlingen was dat even wennen. De ouders waren op de hoogte. Niet iedereen kreeg dezefde stof. Leerlingen die bestemd waren voor de HAVO en het VWO kregen echt pittige stof voorgeschoteld. Sommige ouders vonden dat ze teveel huiswerk kregen. Vond de leerling 't huiswerk te moeilijk of had er geen zin in, dan ontstonden spanningen thuis. Samen met de school werd dan besloten 'n makkelijke weg in het vervolgonderwijs te volgen. Je haalde met dat huiswerk er wel de echte studenten uit. 't Werd 'n sport om gedurende 'n heel trimester in 20 dictees totaal 3 fouten te maken. Dus bv. 19 tienen en 3 negens. Ik gaf ze dan 'n 10 op 't rapport. Ze wilden presteren in die groep, 't waren geen strebers.

Gedurende de laatste 5 maanden waren er excursies en 'n schoolreis.Deze activiteiten moesten niet alleen LEUK zijn, de kinderen moesten er ook iets van opsteken. De schoolreis ging ieder jaar naar Amsterdam, met als hoofddoel 't Anne Frankhuis. Tegenwoordig vinden ze dat saai, zegt men. Op school hadden we de video "het Achterhuis". 't Was de registratie van een toneelvoorstelling. Jeroen Krabbé speelde de vader van Anne Frank. In deze video zaten geen schokkende beelden van martelingen en gaskamers. De kinderen voelden aan hoe 't was om de hele dag geen geluid te mogen maken. Het bang zijn bij ieder geluid beneden en aan 't einde de overval in 't achterhuis, alleen 't geluid. Dan de aftiteling, waarin alleen maar vermeld werd wie waar gestorven was. De kinderen aanschouwden het zwarte tv-scherm met de naar boven wegscrollende namen met hun doodsoorzaak. Geen geluid was te horen en dan wist ik: De voorbereiding op de schoolreis was geslaagd, we kunnen gaan!

Omdat we met de trein reisden, besteedde je ook aandacht aan de NS. Aan 't spoorboekje, de witte strepen op 't perron, de 1ste en de 2de klas, begrippen als enkel en retour. We waren als voorbereiding op deze schoolreis ook naar Overloon geweest. Op de terugweg naar huis gingen we even naar 't Duits oorlogskerkhof in Ysselsteyn. Daar liet ik hun zien hoeveel jongen mensen van 17, 18 en 19 jaar daar lagen. Gesneuveld voor ....

Juist, voor niets!!!